Op vakantie in Roemenië

Veer waore èns op vakantie in Constanta in Roemenië aan de Zjwarte zee.
Rosalien, mien vrouw, häör zöster Fienie mit Piet häöre minsj en ich.
Dat waas in daen tied ónger ‘t communistisch regime van Ceausescu. In de sjtad stóng waal op jederen houk ein of twee soldaote mit ‘n gewaer. Rosalien vónj dat mer niks. 
Alles woort sjtreng in de gate gehawte. Betale koosjte mer allein mit de Lei, zo heisjde doe ‘t Roemeens geldj. Hanjelaere, vraem figure, sjprouke dich sjtiekem oppe sjtraot aan óm geldj óm te zètte. Op de Bank waas dat väöl duurder. Óm ‘t kort te make, me vuilde zich dao neit op zien gemaak.
‘t Hotel wo veer zoute waas erg sober, mer praoper. ‘t Water oet de kraan maogde me neit drènke, waal es ‘t gekaok waas. Mer dat wóste veer al van kennisse die veur ós hie waore gewaes. In ós bagage zout dan ouch eine dómpelaer, ein electrisch apperaatje wo me eine baeker water mit aan de kaok koosj brènge.
Noe hawwe veer èns besjlaote óm same nao ‘t strandj te gaon, mer Rosalien vuilde zich  daen daag neit al te lekker en zag: “Gaot geer mer allein, es geer ‘t neit erg vèntj, ich lèk mich nog get.” Wie veer vertrokke ware, góng ‘t zich ‘n tas koffie make, oploskoffie.
Op ‘t nachkesjke stóng eine zjwaore dik glazige beierpöl. Dae völde ‘t mit water, zat d’n dómpelaer d’rin en sjtouk de sjtekker in ‘t sjtopkóntak. ‘t Haw noe aeve tied en lag zich op ‘t bèd. En doe gebeurden ‘t. Dao veile sjeut…. peng…peng peng. Rosalien sjrók zich kapot. ‘t Sjpróng van ‘t bèd aaf, want ze bleve sjeite en ouch nog vlakbie. Wie ‘t aansjtalte maakde óm ónger ‘t bèd te kroepe, zoug ‘t de ravage op ‘t nachkesjke.
Van die  beierpöl waas neit väöl meer euver en op ‘t nachkesjke haw zich al eine zjwarte rènk aafgeteikend.>
‘t Is hienao toch nao ‘t sjtrandj gekómme en wie ‘t ós dit vertèlde, höbbe veer èns hartelik kènne lache. Miene zjwaoger zag: “Mer goud dat-s te wakker bès gewore wie die aan ‘t sjeite ware. De boel haw zo mer in de fik kènne vleige.”

© Arno Hochstenbach (2019).