Op vandaag kik nemes meer d’r van op es ’nen ambulance aan kump gevare. Mer wie dae èns bie ós de sjtraot in koum gevare, leip de ganse buurt oet. Dae ambulance sjtopde bie ós veur de deur. Dae chauffeur belde bie ós aan. Wie Mam de deur aope doug, zag dae man: “Madam, geer mót neit sjrikke, de man van uch haet op zien werk ónval krege, hae zit in de auto.” Hae leip trök nao d’n auto en hólp Pap bie ’t oetsjtappe. Wie Mam Pap zoug, góng ze van häör sjtekske. Pap haw de ganse kop in ’t verbandj, allein zien ouge en de móndj hawwe ze get vrie gelaote.
Waat waas gebeurd? Pap haw op zien werk eine verbrenningsaove op mótte sjtaoke, pès op ein zeker temperatuur. De trèk in de sjouw woort mit ’n klep gereigeld. Wie Pap de aovedeur aopemaakde veur bie te sjtaoke, óntsjtóng ’n grote sjtaekvlam die ’m rech in zien gezich sjloug. Dènkelik haw de klep in de sjouw neit wied genóg, of gaaroets neit, aopegesjtange.
Ei groot gelök waas, dat hae in ’n reactie zien ouge haw toegeknepe, wodoor die gesjpaard zeen gebleve. Pap haw de ziekekaart. Hae waas noe ’ziek aan ’t viere’, dat heisjde zo. Sjienbaar viert eine Limburger wirkelik alles, zelfs ziek.
Nao ein waek thoes te höbbe gezaete góng hae mit de fits nao d’n dokter oppe koel op cóntrol. Óngerwaegs, in De Hei, woort hae aangehawte door twee Amerikaanse soldaote in ’ne jeep, MP-esj, Militaire Politie. Die vertroewde dat zaakje neit en vrouge aan Pap: “What’s that?” Waat dat te beteikene haw en weze op ziene kop mit al dat verbandj. Dao sjtóng Pap van ós, gank dat mer èns oetlègke es te gein Èngelsj kèns. Doe vrouge ze aan ’m: “Are you German, or are you Dutchman?” “Ao nei,” zag Pap en sjödde mit ziene kop: “Ich bèn geine Dutsje man.” Die Amerikane begrepe dao oet, dat ’t zich hie óm eine German, eine Pruus hanjelde. Ze hólje ’m ei gewaer ónger zien naas, of waat dao nog van euver waas en leite ’m zien henj in de lóch sjtaeke. Doe woort hae zelfs gefouilleerd en zien kniep woort in ’besjlaag’genómme Ziene fits woort oppe jeep gezat en dao gónge ze mit Graadje. Die Amerikane dachte wirkelik dat ze mit eine sjpion te doon hawwe. Mit hulp van ’ne tolk en ’ne militaire dokter, zeen ze d’r oeteindelik oetgekómme. Allein haw dat grepke ’ne hawve daag in besjlaag genómme. Thoes wóste veer neit waat loos waor en Mam waas erg óngerös. Ze haw mènnige keer gevraog: “Wo blif dae toch?” Wie Pap thoes koum en vertèlde waat hae haw mitgemaak, höbbe veer mit al die elenj toch nog kènne lache. “De kniep, höb geer die trök gekrege,” vrouge ich aan ’m. Doe vertèlde hae dat ’r al ópwaeg nao hoes waas, wie dae jeep opnuuts naeve ’m opdook en bie ’m sjtopde. Eine van die twee MP-esj waas ’m nao gekómme óm ’m de kniep trök te gaeve.
’t Is gelökkig allemaol goud gekómme, die sjoon haore van ’m gruide sjnel biej. ’t Vel in zien gezich is ’ne langen tied gaelig van kleur gewaes, allein zien naas, die ’t meiste haw mit gekrege, is klein en sjpits gebleve.
Boete dit óngelök kènt nemes van ós zich herinnere dat Pap ooit krank is gewaes.
Dae haet nog noots in ’t hospitaal gelaege. Mer hae vertèlde waal, dat ’r al èns d’rin gelaege haw en nog waal op zaal 12. Dat koosj hae zich nog ’herinnere’.
De eesjte nach koosj hae neit in sjlaop kómme. Wie de verpleegster aan ’m vroug of hae ein sjlaoppilke wol höbbe, zag hae: “Kèndj, es te dan toch get veur mich wils doon, brèng mich èns ’ne handjvaeger, mer waal eine mit zjwarte haore.” De verpleegster, verwónjerd mer plichsgetrouw, koum effekes later mit eine zjwarthäörige handjvaeger aan. Pap lag dem lènks van zich ónger de dèkke, lag zien handj d’op , keek nog èns dankbaar nao dat zusterke, doug de ouge toe en sjleip. Hae vertèlden ’t èsof ’t ech gebeurd waas.
© Arno Hochstenbach (uit “Vruiger bie ós thoes”)
Hulp neudig bie 't sjrieve van 'n songtekst, gedich of sms'je in 't Limburgs? Dees basistips kènt me toepasse op de meiste Limburgse dialekte.
